به نقل از «ایران اکونومیست»

نیکلای دوم، آخرین تزار

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۱۳۲۴۲

سال ۱۸۹۴ در چنین روزی جانشین پدرش شد؛ هر چند حدود دو سال بعد در بهار ۱۸۹۶ تاجگذاری کرد. نیکلای نام داشت و در سلسله رومانف‌ها، دومین تزار به این نام بود و از این‌ رو نیکلای دوم خوانده شد. مرد جذابی بود و تاثیر خوشایندی بر کسانی که او را از نزدیک می‌دیدند، می‌گذاشت. اما فرمانروای لایقی از آب درنیامد.

به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: «خودش در آغاز معترف بود که چیزی از مسائل کشورش نمی‌داند و از واقعیت‌های جامعه‌ای که بر آن مسلط شده بی‌خبر است اما مردان دولت و دربار او که بیشترشان فاسد و چاپلوس بودند، دورش را گرفتند و برای حفظ منافع خودشان هم که شده، توهم بزرگی و لیاقت را در او دمیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلیرش کردند که در واکنش به مطالبات روزافزون جامعه، قاطعیت و استبداد بیشتری نشان دهد و به جای همراهی با جریان تغییر و تحول، مبلغان این تغییر و تحول را سرکوب کند.

مثلا در جریان ناآرامی‌های سال‌های نخست قرن بیستم - که در چارچوب شورش‌های دهقانی تعریف می‌شوند - حداقل پنج هزار نفر را به حبس انداخت که شمار زیادی از آنان در زندان زیر شکنجه جان باختند. از همه بدتر همسرش الکساندرا بود که مدام در گوش او می‌خواند «مستبدتر از پتر کبیر باش و سخت‌گیرتر از ایوان مخوف!» به قول اورلاندو فایجس در کتاب «تراژدی مردم» گره کار تزار و اطرافیانش این بود که درست همان زمانی که جامعه روسیه داشت پا به قرن بیستم می‌گذاشت، اقلیت حاکم بر این کشور تلاش می‌کردند به قرن هفدهم برگردند.

«رومانف‌ها داشتند به گذشته پناه می‌بردند؛ به این امید که آنان را از شر آینده در امان نگه دارد.» همین تضاد هم آنان را نابود کرد یا به عبارت درست‌تر، روند نابودی‌شان را تکمیل کرد. کوشش‌هایی که در آن سال‌ها - از سوی اندک دولتمردان مصلح - برای اصلاح حکومت و افزایش کارآمدی دولت انجام گرفت، همگی، یکی بعد از دیگری شکست خوردند و علت همه این شکست‌ها هم فساد تنیده شده در بافت حکومت تزاری بود؛ فسادی که مستقیم یا غیر مستقیم به دربار تزار برمی‌گشت. حتی انقلاب ۱۹۰۵ نیز حکومت را برای بازنگری واقعی در خودش متنبه نکرد و اساسا نمی‌توانست چنین کند.

حکومت تزاری روسیه - که نیکلای رییس آن بود - آنقدر فاسد و خودکامه و انعطاف‌ناپذیر شده بود که امکان اصلاح و نوسازی آن وجود نداشت. نیکلای از سنتی پیروی می‌کرد که در آن تزار مالک بی‌چون و چرای جان و مال همه اتباعش بود و جامعه هیچ حقی، مطلقا هیچ حقی در مقابل حاکم نداشت. پذیرش حق و حقوق مردم - که اصلاحات بدون آن شدنی نبود - عملا به این معنی بود که سنگ‌های زیرین بنای حکومت را بیرون بکشند و سنگ‌های تازه‌ای به جای‌شان بگذارند. کاری که ناممکن بود. پس به جای نوسازی، زندان‌ها را بزرگ‌تر کردند.

اما سرکوب گسترده نیز نارضایتی‌ها را از بین نبرد و فقط خشم جامعه را - و واکنشی که بعد متاثر از این خشم نشان دادند - شدیدتر کرد. در زمان نیکلای دوم این صدا، در پایتخت و در گوشه و کنار روسیه بلند شده بود که «ما دیگر نمی‌توانیم اینگونه زندگی کنیم» و حکومت تزاری هم این صدا را می‌شنید. اما با لجاجت خاص حکومت‌های خودکامه، خودشان را به نشنیدن زدند. بعد هم که جنگ اول جهانی شروع شد و دولت‌های درگیر را در آزمونی بزرگ محک زد. نیکلای و حکومتش در این آزمون شکست خوردند و سقوط کردند.»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: روسیه

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: روسیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۱۳۲۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک ماجرا و هزار داستان؛ در بدخشان افغانستان چه خبر است؟

اخباری در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌ها از ساعاتی قبل با رویکردهای مختلف در حال انتشار گسترده است و نشان می‌دهد که مردم شهرستان «درایم» در بدخشان علیه نیروهای طالبان اعتراض کرده‌اند. - اخبار بین الملل -

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، منابع محلی، بیانیه‌ها، بررسی اخبار و ویدئوهای منتشر شده در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی این روایت را تقویت می‌کند که نیروهای طالبان در روستای «قرلق» شهرستان درایم ولایت بدخشان بر سر تخریب مزارع با تعدادی از مردم محلی درگیر شده‌اند و در نتیجه یک کشاورز نیز کشته می‌شود.

ماجرای مبارزه حکومت طالبان با کشت و تولید مواد مخدر در ولایت‌های افغانستان درحالی ادامه دارد که مقاومت کشاورزان نیز با گذشت زمان و نبود کشت جایگزین افزایش یافته است اما در ماههای اخیر برخی رسانه‌های غربی نیز به دنبال گرفتن ماهی از آب گل آلود هستند تا نقش سیاه‌نمایی را بیش از گذشته برجسته کنند.

از سوی دیگر برخی رسانه‌ها با انتشار اخباری اعلام کرده‌اند تظاهرات مردمی در بدخشان به دلیل ورود نیروهای طالبان به حریم شخصی بوده و حریم خانواده‌ها نیز رعایت نشده است.

بر اساس بیانیه فرماندهی پلیس بدخشان به نظر می‌رسد که وضعیت به حالت عادی بازگشته است.

خاطرنشان می شود که سال گذشته نیز در بدخشان بر سر تخریب مزارع خشخاش درگیری صورت گرفت و گفته شد چهار نفر کشته و یا زخمی شدند اما گزارشی از تعرض به حریم شخصی و خانوادگی منتشر نشد.

عدم تعهد نسبت به کشت جایگزین

به نظر می‌رسد حساسیت کشاورزان مزارع خشخاش به این دلیل افزایش یافته است که برای کشت جایگزین کاری انجام نشده و با توجه به مشکلات اقتصادی افغانستان، آنها به نوعی مجبور به ادامه این روند هستند.

«پینو آلارچی» رئیس اجرایی پیشین دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل اسفندماه گذشته با اشاره به عدم کمک‌های لازم در زمینه کشت جایگزین، اعتراف کرد؛ وظیفه جامعه جهانی است که برای کشت جایگزین مواد مخدر با افغانستان همکاری کند.

با نگاهی به این قبیل اظهارات مقامات مختلف غربی و نهادهای بین‌المللی، به‌خوبی می‌توان دریافت که جامعه جهانی با وجود قول‌های مکرر، کمکی به کشت جایگزین خشخاش در افغانستان نکرده‌اند. این در حالی است که اقتصاد مبتنی بر کشاورزی افغانستان به دلایل مختلف از جمله تحریم‌های آمریکا با مشکل مواجه است و این نارضایتی عمومی در مناطقی که ناچار از کشت هستند را افزایش می‌دهد.

حکومت کابل و مردم هوشیار باشند

با این حال، در ادامه چند نکته قابل ذکر است؛ نخست این که کشتن مردم عادی قابل توجیه نیست و حکومت طالبان باید نظارت بیشتری بر نیروهای خود داشته باشد.

البته پیش از این بارها مقامات ارشد کابل از جمله در این اواخر «سراج الدین حقانی» وزیر کشور حکومت طالبان نیز تاکید کردند که نیروهای حکومتی نباید با مردم بدرفتاری کنند و موجب رنج مردم شوند.

پاشنه آشیل حکومت‌های کابل در جامعه سنتی و مذهبی افغانستان بیشتر مسائل مربوط به قومیت، زبان، زنان و خانواده بوده است و هیچگاه مردم این کشور، توهین به چنین مسائلی را برنتابیده‌اند و همواره برای این حکومت‌ها در طی زمان فرجام نامبارکی را رقم زده‌اند.

به هر حال، موضوع اعتراض به تخریب مزارع خشخاش از سوی کشاورزان، موضوع جدیدی نیست اما برخی به نظر می‌رسد به دنبال فتنه هستند تا ماهی مقصود خود را صید کنند و باید در شرایط کنونی هم حاکمیت افغانستان و هم مردم بیش از گذشته هشیار باشند تا این کشور در بحران عمیق‌تر از گذشته فرو نرود.

انتقاد طالبان از عدم همکاری نهادهای بین‌المللی برای کشت جایگزین خشخاشضرورت حمایت از کشت جایگزین خشخاش در افغانستانسی‌گار: افغانستان نیازمند سرمایه‌گذاری در کشت جایگزین است

انتهای پیام/.